|
|
Malarz, rzeźbiarz, grafik, rysownik. Zajmuje się też krytyką artystyczną, jest autorem esejów i artykułów o sztuce. Wiele z nich opublikował pod pseudonimem Jacek Buszyński. Urodził się 5 grudnia 1938 w Chorzowie.
Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, a w latach 1952-57 studiował na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyplom pod kierunkiem Emila Krchy uzyskał w 1963 roku. W latach 1976-79 był pedagogiem na macierzystej uczelni. Od 1979 roku wykłada na poznańskiej PWSSP (od 1996 roku ASP).
Jest współautorem książki "100 najsłynniejszych obrazów" (wraz z Andrzejem Osęką). Był kuratorem wielu wystaw, m.in. wraz z Markiem Rostworowskim współtwórcą wystawy Romantyzm i romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku (1975).
Jacek Waltoś był współzałożycielem krakowskiej grupy Wprost, brał udział we wszystkich (20) jej wystawach i jako jeden z jej członków otrzymał w 1967 roku Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida, a w roku 1984 Nagrodę Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Jest też laureatem nagrody Komitetu Kultury Niezależnej "Solidarność" za serię obrazów "Płaszcz Miłosiernego Samarytanina" (1984), nagrody im. J. Cybisa (2002) oraz nagrody im. Alby Romer-Taylor za twórczość w sztuce sakralnej. W latach 1975-79 prowadził galerię Pryzmat w Krakowie. Zrealizował do tej pory kilkadziesiąt wystaw indywidualnych oraz uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych. Jego prace znajdują się m.in. w Muzeach Narodowych w Krakowie, Wrocławiu, Warszawie, Poznaniu, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
We wczesnym okresie twórczości Jacek Waltoś zajmował się malarstwem, rzeźbą i grafiką warsztatową, od lat 70. w jego sztuce dominuje malarstwo i rysunek.
"Obrazy zdarzone" z początku lat 2000. pozbawione są tak czytelnego programu ikonograficznego i swoistego patosu jak poprzednie cykle malarskie, ale nadal wyczuwalna jest w nich warstwa symboliczna. Sprawiają wrażenie malarskich sprawozdań z codziennego życia, o czym świadczą już same tytuły: "Pod szpitalem", "W Przytułku", "Noc w pociągu", "Wyprowadzka". Każdy z nich przedstawia sytuację zauważoną przypadkowo, ale zarazem jest osobną przypowieścią, z której odczytać można głęboką refleksję nad życiem.
Najważniejsze cykle prac:
•1962-66 - "Przemiany - Androgyne"
•1963-66 - "Kręgi"
•1968-74 - "Fedra wg. Jeana Racine'a"
•1976-84 - "Pieta w trójnasób"
•1978-84 - "Pomiędzy nami - kres"
•1980-84 - "Eros-Agape"
•1981-88 - "Płaszcz miłosiernego Samarytanina"
•1984-91 - "Ludzie Czechowa"
•1987-92 - "Dr Freud bada duszę ludzką"
•1992-97 - "Ofiarowanie I. przez A."
•1985-99 - "Samuel i głos; Wołanie" |
|
